Splinters - Nina Winter

Titel: Splinters, Thuiskomen in de liefde 1
Auteur: Nina Winter
Uitgever: Eigen beheer
Genre: Contemporary romance
Verschenen: Oktober 2025
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789083605500
NUR: 340
Pagina’s: 182


Begin dit jaar debuteerde Nina Winter met haar novelle Zomerlicht. Waarna ze Daarna ze de smaak goed te pakken kreeg en schreef ze haar boekenbaby Splinters, een contemporary romance welke recent is verschenen. Speciaal voor de release organiseert Nina een blogtour en vandaag is het mijn beurt om mijn recensie met jullie te delen. Lees met me mee...

Splinters is het eerste deel van de Thuis komen in de liefde serie en heeft een prachtige cover die perfect bij het verhaal past. Splinters bestaat uit 37 hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonages Fleur en Mees. Het verhaal gaat van start met een disclaimer om vervolgens met een levendig eerste hoofdstuk de lezer direct het verhaal in te slepen.

Nina Winter heeft een toegankelijke, vlotte en beeldende schrijfstijl. Meteen bij de eerste zinnen valt op dat ze schrijft met een humoristische pen waardoor er een fijne mix van een speels en meeslepend verhaal ontstaat. Eenmaal begonnen met lezen kon ik niet meer stoppen.

Soms groeit de liefde als onkruid tussen voegen waar je geen bloemen meer verwachtte.

In Splinters maken we kennis met Fleur, Mees, Oma Mies en Lucifer.

Wanneer freelancer Fleur tijdens een redactievergadering op haar werk plotseling gebeld wordt door haar oma Mies, heeft ze al ja op haar vraag gezegd voordat ze het zelf doorheeft. Een paar dagen logeren bij haar oma - haar een beetje helpen en tegelijkertijd even op adem komen van de drukke werkzaamheden en de strakke deadlines die haar werk met zich meebrengt en dan óók nog op veilige afstand van haar vervelende ex Jasper - is op alle fronten een heel goed idee. Even pas op de plaats, een escape van haar drukke bestaan. De vraag kwam precies op het juist moment.

Het bakstenen huis van oma staat er nog precies zo bij als ik me herinner. De klimop is weliswaar veranderd in een allesverslindend monster dat half over het tuinpad groeit en de brievenbus staat wat scheef op zijn houten paal, maar voor de rest ziet het er nog als vanouds uit.

Met wat spullen en natuurlijk haar koffiezetapparaat - oma’s koffie is niet te zuipen - keert Fleur terug naar haar geboortedorp en haar lieve oma Mies met haar lieve kater Lucifer. Het dorp waar de tijd lijkt te zijn blijven stilstaan, daar waar de roddels langer leven dan de mensen die er wonen, zelf. Na lange tijd van op haar tenen te hebben gelopen brengen het dorp en bekenden van vroeger, de broodnodige afleiding. Maar het haalt ook pijnlijke herinneringen terug omhoog.

Je verdient zo veel beter dan zo’n gladde jongen in een veel te strak pak.
En ik heb ergens zo’n vermoeden dat dat ‘beter’ hier zo maar in de buurt zou kunnen rondlopen.

Na een aantal geweldige dagen omringd te zijn geweest door alles wat ze dacht ontgroeid te zijn, keert Fleur terug naar de drukte van de stad. Wat ze absoluut niet had verwacht gebeurde toch, ze krijgt heimwee naar de rust van het dorp en krijgt de knappe meubelmaker Mees niet meer uit haar hoofd. Ze besluit om voor onbepaalde tijd bij haar oma te gaan logeren, zodat ze weer leert te leven en te genieten in plaats van zichzelf continu voorbij te hollen.

Hout is eerlijk, het liegt niet. Het vraagt geduld, je ziet wat je krijgt.
Mensen daarentegen... Mensen zijn chaos.

Mees - de man met de gouden handjes leerde de kunst van het ambacht van zijn opa - in zijn werkplaats aan de rand van het dorp - waar hij leeft op het ritme van schuren, beitsen en lijmen - en hij de mooiste creaties maakt. Meer heeft hij niet nodig, hij is alle vertrouwen in mensen verloren en is vastbesloten niemand ooit nog dichtbij te laten komen. Tot hij oog in oog komt te staan met het meisje van vroeger, zij maakt meer in hem los dan hij zou willen en zet zijn zorgvuldig afgeschermde wereld volledig op zijn kop.

Ik ben misschien oud, maar met mijn gehoor is niets mis, evenals met mijn ogen. Vertel op, meisje.

Het maakt hem kwetsbaar - zij is alles wat hij niet meer wilde en meer - en maakt scheurtjes in zijn hermetische afgesloten pantser. Weet ze de deur naar zijn gevoel te openen? En haar thuis te vinden? Of raakt ze verscheurd in de keuze van gaan of blijven?

Sommige verhalen moet je zelf afmaken, liefje.

Toen Nina Winter me vroeg of ik mee wilde doen aan de blogtour van haar contemporary romance Splinters hoefde ik niet na te denken en zei gelijk ja. Haar debuut Zomerlicht sprak me al aan en Splinters leek me helemaal prachtig. Splinters is een small-town romance met een age gap trope.

Splinters is het eerste deel van de Thuiskomen in de liefde serie en vanaf de eerste bladzijde had ik direct een klik met de manier waarop Nina schrijft. Een combinatie van humor en fijngevoeligheid. Zo inlevend geschreven, hoe ze een vrolijk, grappig en charismatisch verhaal met een emotionele onderlaag - waardoor het een speels en tegelijkertijd serieus verhaal is geworden - weet te brengen is knap gedaan. Heerlijke dialogen, met cynisme.

Een liefdevol en warm verhaal over een ontluikende liefde met meeslepende, speelse verhaallijnen op inlevende wijze beschreven. Heerlijk hoe Nina de gedragingen van Lucifer beschrijft - zijn eigenzinnige karakter en zijn getrippel - hij is voor mij, naast oma Mies, echt een van mijn favoriete personages van het verhaal geworden. Warm, zacht en teder maar ook rauw, aangrijpend en schrijnend. Onder de humoristische laag schuilt een verdrietig en kwetsbaar verhaal over verlies, wanhoop en machteloosheid maar ook over grenzen stellen, durven, respect, rauwe verlangens, jaloezie, liefde, familie en vriendschap. Hartverwarmend, ondeugend, speels, uitdagend en lieflijk. Met een fijne dosis intimiteit en spice.

Sprankelende karakters. Freelancer Fleur, een eigenwijze persoonlijkheid met een droevig verleden. Gek op goede koffie en gewend om haar eigen boontjes te doppen. Vakman Mees, een koppige, norse, houtverslaafde man van weinig woorden. Een ware kunstenaar, met zijn gouden handen maakt hij de prachtigste meubels. Knap, sterk en rustig. Lieve, grappige, mondige Oma Mies, de koningin van het dorpskoor en haar eigenwijze kat, matchmaker, Lucifer (Lucy). Fleurs vrienden van vroeger - Ilse, Jurre, Teun en Esmee - en de geniepige zwangere Linette en tenslotte haar ex, opschepper Jasper, die net zo vermoeiend is als alle deadlines bij elkaar. Hij weet van geen ophouden en maakt het wel erg bond met zijn absurde vertoningen.

Kleine kanttekening die ik lastig vind om te zeggen - omdat ik eigenlijk heel enthousiast ben over het verhaal en de schrijfkunst van Nina en het natuurlijk veel makkelijker is om positief te schrijven dan kritiek te leveren -  maar omdat ik van mening ben dat Nina Winter een schrijfster is waar nog veel meer potentie in zit en ze nog veel beter kan gaan worden. Ik vind Splinters een geweldig verhaal, maar omdat het verhaal verteld wordt vanuit zowel Fleur als Mees zit er veel onnodige herhaling in de scenes en het woordgebruik. Daarnaast gaat het verhaal - ja ik weet dat ik er soms zelf ook wat van kan met het woord verhaal - erg snel en mag het best een beetje vaart minderen, sommige scenes verdienen juist iets meer tijd en aandacht. Ook richting het einde verwisselen de locaties te snel zonder aanduiding. Ik ben niet de enige met deze goedbedoelde positieve feedback en heb ook al gelezen dat Nina hiermee in haar volgende boek aan de slag is gegaan, top!

Aan het einde van het verhaal geeft Nina ons een voorproefje op het tweede deel van de serie, waarin Esmee en Teun de hoofdrol vertolken en ik kijk uit naar haar volgende boek.

Met Splinters heeft Nina Winters een liefdevolle warme contemporary romance neergezet. Het eerste deel van de Thuiskomen in de liefde serie is een heerlijke small-town romance met een age gap trope. Waarmee ik vanaf de eerste bladzijde een klink had. De combinatie van humor en fijngevoeligheid. Een warm en liefdevol verhaal met grappige dialogen, zo inlevend geschreven, knap hoe ze een vrolijk, grappig en charismatisch verhaal met een emotionele onderlaag zo speels en tegelijkertijd serieus weet te brengen. Met meeslepende, speelse verhaallijnen over verlies, wanhoop en machteloosheid maar ook over grenzen stellen, durven, respect, rauwe verlangens, jaloezie, liefde, familie en vriendschap. Met sprankelende karakters. Hartverwarmend, ondeugend, speels, uitdagend en lieflijk. Met een fijne dosis intimiteit en spice.

Splinters, liefdevolle, warme contemporary small-town age gape romance. Eerste deel van de Thuiskomen in de liefde serie. Met levendige dialogen in een fijne mix van humor en fijngevoeligheid, speels, uitdagend en lieflijk. Weet Fleur het hermetische afgesloten pantser van Mees te openen of blijft de deur naar zijn gevoel gesloten?

★★★1/2

#teammees

Met dank aan Nina Winter voor het recensie-exemplaar