Maak kennis met... Janine D'Augusta-Merema
Op zoek naar Matteo, geweldig verrassend debuut, heerlijke karakteristieke feelgood roman, waan je in de betoverende sferen van Italië. Aanrader!
Interview
Ter gelegenheid van de release van haar boek mocht ik Janine wat vragen stellen. Lees met me mee...
- Kun je ons iets meer over jezelf vertellen? Wie ben je? Waar kom je vandaan? Wat zijn je hobby’s?
Ik ben Janine, ik ben 40 jaar oud, ik ben getrouwd met Piero, mama van Giulia en naast schrijver ben ik ook HR Business Partner bij een groot technisch bedrijf. Ik ben opgegroeid in het midden van Nederland, maar voor mijn studie ben ik verhuist naar Maastricht, een stad die ik nog steeds een warm hart toedraag. Sindsdien heb ik ook nog in diverse andere steden gewoond. Inmiddels woon ik alweer bijna acht jaar in Amsterdam. Mijn hobbies naast schrijven zijn dansen en de Italiaanse keuken.
- Je bent getrouwd met een Italiaanse man en bent gek op Italië en jouw debuutroman Op zoek naar Matteo speelt zich af in Italië. Waar komt jouw liefde voor Italië vandaan?
Mijn liefde voor Italië is er met de paplepel ingegoten. Mijn ouders zijn echte Italiëliefhebbers en die vonk is overgeslagen. Ik heb Rome vaker bezocht dan mijn man en ken hele regio’s waar hij nog nooit is geweest ook al is hij Italiaans.
- Wilde je altijd al schrijfster worden?
Ja. Daar kan ik heel kort over zijn haha. Het klinkt cliché maar zodra ik woordjes leerde schrijven op school begon ik met verhalen schrijven. Het zal er al vroeg in.
- Recent is jouw debuutroman Op zoek naar Matteo verschenen. Hoe ontstond het idee voor een boek? En vond je het heel spannend om te debuteren?
Al een tijdje speelde ik met het idee om een boek te schrijven. Ik heb ook al eerdere pogingen gedaan, maar die heb ik nooit afgemaakt. Op mijn blog schreef ik al regelmatig korte verhalen en die werden goed ontvangen. Begin 2021 ontstond mijn idee voor deze roman doordat ik stilstond bij mijn eigen verblijf in Salerno van enkele jaren geleden. Het was op een moment dat ik op een kruispunt stond in mijn leven en enkele keuzes moest gaan maken. Daardoor heeft die vakantie en die stad een bijzondere plek in mijn hart. Stap voor stap schetste ik het plot en ontwikkelde ik de karakters en op gegeven moment wist ik dat ik een verhaal in handen had waarmee ik een heel boek kon gaan maken. De rest is geschiedenis.
Debuteren is zeker spannend. Je gooit jezelf toch wel voor de bühne en niemand houdt van kritiek. Tegelijkertijd vind ik het ook heel erg leuk. Leuk omdat ik graag mensen een goed verhaal voorschotel en ik wilde met dit boek debuteren om mensen kennis te laten maken met mijn schrijfstijl.
- Je hebt jouw boek in eigen beheer uitgebracht via Cities ‘n Stories. Kun je ons hier iets meer over vertellen? Cities ‘n Stories is ook de naam van jouw reisblog, is Cities ‘n Stories ook jouw eigen uitgeverij? En ben je van plan om nog meer boeken van andere auteurs te gaan uitbrengen? Hoe ben je tot deze keuze gekomen en was dit een bewuste keuze?
Dat zijn veel vragen in één, haha. Het manuscript heb ik in eerste instantie naar twee uitgeverijen gestuurd en ingediend bij een schrijfwedstrijd. Ik had vanaf het begin een plan B, oftewel: indien deze uitgevers het niet zouden gaan opnemen (en de schrijfwedstrijd had ik ook niet gewonnen) dan zou ik uitgeven in eigen beheer gaan overwegen, want dat leek mij eigenlijk ook heel erg interessant. Het idee om echt alles zelf te doen ligt mij wel. Ik kan namelijk best wel eigenwijs zijn. Om in eigen beheer uit te kunnen geven heb je een uitgeversnaam nodig voor de ISBN nummers. Je kunt een ISBN ook wel kopen bij diverse uitgeefplatforms, maar ik heb daar niet voor gekozen, want dan staat er toch weer iemand anders zijn bedrijf bij jouw boek. (eigenwijs, ik weet het). Kortom, daarom heb ik Cities ’n Stories uitgeverij in het leven geroepen. Dat klinkt dus als iets heel groots, maar het is dus puur voor de registratie van mijn boeken. Ik heb dan ook geen mensen in dienst bijvoorbeeld en heb ook niet in de planning om boeken van andere auteurs uit te gaan geven. Ik vond de naamkeuze een logische keus, want mijn blog heet al zo en dat is al jaren mijn eigen creatieve bedrijfje.
- Hoe is het idee voor de verhaallijn van Op zoek naar Matteo ontstaan? Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Mijn inspiratie voor de verhaallijn is een bonte mix van verhalen die ik op mijn werk heb gehoord, ervaringen van collega’s, mijn eigen ervaringen, dingen die ik in de krant lees, en wat ik online lees over dateleed om het maar zo te noemen. Ook is de klassieker Bridget Jones’ Diary een inspiratie geweest voor deze roman (vrouw die eerst een knappe maar foute man ontmoet, ondertussen ook een andere man ontmoet, al ziet ze die pas later staan en leert ze nóg veel later dat het beter is om die foute man te dumpen) Mijn inspiratie haal ik overal vandaan. Het kan mooie muziek zijn, een gesprek met iemand, van alles. Zodra ik ga zitten om te schrijven en in eerste instantie het plot uitwerk, voelt al die inspiratie voor mij als een puzzel, met stukjes die ik net zolang verschuif totdat ze in elkaar vallen op een logische manier.
- Op zoek naar Matteo is het eerste deel van een serie. Kun je ons hier iets meer over vertellen?
Iets grappigs: ik was eerst helemaal niet van plan er een serie van te maken. De delen zijn dan ook losstaand te lezen. Toen ik echter klaar was met het schrijven van deel 1, vond ik het zo jammer dat deze karakters nooit meer terug zouden komen. Ik had nog zoveel meer voor ze in petto. Helemaal toen ik aan het einde van het schrijven nog het idee kreeg voor de proloog, het stukje waarin Katia haar intrede doet, wist ik dat indien ik dat aan het boek zou toevoegen ik hoe dan ook een deel twee zou moeten gaan schrijven. Vervolgens ben ik dan ook aan de slag gegaan met het plotten van deel 2.
- Hoe lang ben je ongeveer bezig geweest met het schrijven van jouw boek? Hoe ziet jouw schrijfritueel eruit?
Deel 1 heeft mij ongeveer een jaar gekost. Dat is dan inclusief het reviseren van de eerste versie, het laten doorlezen door anderen en ook die feedback weer verwerken. Mijn schrijfritueel is heel zakelijk: zitten en schrijven, haha. Oftewel, ik dwing mezelf ertoe om meerdere keren per week een stukje te schrijven (30 minuten a een uur). Op die manier blijf ik aan het verhaal werken totdat het af is. Ik beschouw dan ook niet creativiteit als mijn sterkte kant, maar meer mijn discipline.
- Wie is jouw favoriete personage uit Op zoek naar Matteo?
Dat is zonder twijfel Ettore Simonetti, de eigenaar van bar Nicola. Ik heb er veel lol in gehad om hem te bedenken en om hem in het verhaal een plek te geven. Hij heeft niet een hele prominente rol, maar wordt gaandeweg het verhaal een stabiele factor voor Naomi. Ettore staat voor mij voor vele barmannen in Italië die je dag graag opvrolijken met een heerlijke koffie, hun snelle service en vrolijke opmerkingen.
- Wat vind jouw omgeving ervan dat je schrijft? Een auteur haalt overal inspiratie vandaan, zijn ze niet stiekem een beetje bang dat hun acties in jouw verhalen terecht komen?
Mijn vrienden en familie zijn heel enthousiast, mijn collega’s ook. Ik denk dat ze er nog niet echt bij hebben stilgestaan dat er een kans bestaat dat ze in mijn romans terecht zouden kunnen komen haha. Tja, dat risico bestaat nu eenmaal altijd met schrijvers.
- Aan wie vertrouw jij jouw manuscript als eerste toe?
De eerste die ik stukken toestuur is Saskia, collegablogger van blog Ciao tutti (en mede Italië kenner). Zij heeft uiteindelijk de hele roman doorgenomen en is erg goed in feedback geven.
- Is het schrijven van een heel boek je goed bevallen? Wellicht een beetje vroeg, maar ben je misschien alweer stiekem bezig aan je volgende boek? Het tweede deel van de serie misschien? Of bruisen er alweer ideeën door je hoofd? Zoja, kun je misschien een heel klein tipje van de sluier hierover oplichten?
Het schrijven is mij heel goed bevallen. Ik vind het zelfs leuker dan blogs schrijven. En ja, deel 2 heb ik inmiddels al geschreven, of tenminste, de eerste versie is af. Ik wilde namelijk eerst met volle zekerheid kunnen zeggen tijdens het uitbrengen van deel 1 dat er ook een deel 2 zou gaan komen, inclusief de titel en preview kunnen opnemen aan het einde van deel 1. Daarom ben ik pas met de laatste fase van deel 1 begonnen (de redactie) nadat ik de eerste versie van deel 2 af had. Met de revisie ervan ga ik later dit jaar beginnen. Of ik al bezig ben met deel 3? Misschien… (consider that a yes ☺)
- Zou je ooit nog een ander genre willen schrijven naast romans?
Op dit moment weet ik dat nog niet. Ik zeg geen nee, maar voorlopig houd ik het even op romans.
- Lees je zelf ook? Wat is jouw favoriete genre? En favoriete auteur? Wie bewonder je om zijn of haar schrijftalent? Welk boek het je het laatste gelezen? En wat is jouw lievelingsboek?
Ik lees heel veel. Sterker nog, ik denk dat het heel belangrijk is dat wanneer je schrijft, dat je blijft lezen. Dit zodat je blijft leren van anderen hoe zij hun verhaal hebben opgebouwd en uitgewerkt. Mijn favoriete auteur… ik kan maar moeilijk kiezen tussen Sophie Kinsella en Jenny Colgan, maar ook Chantal van Gastel vind ik echt heel erg goed. Mijn laatst gelezen boek is Het zonnetje in huis van Jill Mansell. Mijn lievelingsboek… dat vind ik ook een moeilijke, maar dan ga ik toch zeggen De dochter van de burgemeester van Andrea Vitali. Die schrijver beheerst namelijk een vertelkunst, dat is ongekend. Ik weet niet of ik hem ooit zal kunnen evenaren, of íemand hem ooit zal kunnen evenaren.
- Tenslotte; Vertel ons, waarom ‘moet’ men jouw boek lezen? Wat onderscheid jouw boek van de rest?
Mijn boek ‘moet’ je gaan lezen als je even weg wilt dromen naar Italië, even weg wilt duiken in een verhaal waarin uiteindelijk alles en iedereen op z’n pootjes terechtkomt, hoe onmogelijk dit van begin tot -bijna eind- ook lijkt. Ik hoop dat wanneer lezers mijn boek dichtslaan, het verhaal hen achterlaat met een goed gevoel, een optimistisch gevoel dat er meer mogelijk is dan dat men denkt, zolang men maar dicht bij zichzelf blijft. Waarin het boek zich onderscheidt van de rest is dat ik het eigentijdse Italië als decor gebruik met karakters die de uitdagingen hebben van de Italianen anno nu. Kortom, minder clichés (behalve Ettore dan) en meer een inkijkje in hun leefwereld waarin familieleden vaak vanwege werk ver weg wonen (dochter van Cinzia, maar in eerste instantie ook Giuseppe) en het voor jonge mensen moeilijk is om een baan te vinden, tenzij ze een familiebedrijf kunnen overnemen (zoals Lorenzo Donati de limoncello producent). Dit thema, het Italië van nu, komt nog sterker terug in deel 2, waarin je het verhaal beleeft door de ogen van de Italiaanse Katia. Maar, daarover een andere keer meer ☺
Bedankt voor dit leuke interview Janine. Heel veel succes met schrijven en geniet van alles rondom de release van je debuut. Ik kijk uit naar je volgende werk.
Liefs,
Kat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten