Maak kennis met... Marie-José Verweij
Wederom een nieuwe naam voor mij in de boekenwereld, Marie-José Verweij. In september 2021 debuteerde ze met haar thriller Met onbedachte rade bij Davey Jones Publishing. Op 2 maart verschijnt haar nieuwste thriller Geen weg terug bij uitgeverij De Crime Compagnie. De cover en flaptekst klinken veelbelovend dus ik kijk er naar uit om het boek te lezen. Speciaal voor de release van Geen weg terug mocht ik Marie-José een aantal vragen stellen. Lees met me mee...
Flaptekst:
De bedoelingen waren goed, de gevolgen desastreus.
Wanneer de tweejarige Mila door iemand wordt meegenomen van de opvang en haar ouders geen idee hebben waar ze kan zijn, ontvouwt zich een internationale klopjacht op de ontvoerder. Lukt het hen om Mila veilig thuis te krijgen?
Flaptekst:
De bedoelingen waren goed, de gevolgen desastreus.
Wanneer de tweejarige Mila door iemand wordt meegenomen van de opvang en haar ouders geen idee hebben waar ze kan zijn, ontvouwt zich een internationale klopjacht op de ontvoerder. Lukt het hen om Mila veilig thuis te krijgen?
Interview
Ik ben 37 jaar, opgegroeid in Vianen en woon nu al 11 jaar met veel plezier in Alphen aan den Rijn. Ik ben getrouwd met Lennard. Ik houd heel erg van lezen, schrijven, sporten, wandelen in de natuur, koken en reizen. Momenteel sta ik als freelancer twee dagen voor de klas. Ik geef daar taalles aan kleine groepjes kleuters. De rest van de week houd ik me met schrijven bezig.
- Wilde je altijd al schrijfster worden?
Toen ik net kon schrijven schreef ik korte verhalen. Dat moet in groep 4 geweest zijn. Het
leek me toen heel leuk om later een echt verhaal te schrijven. Pas na mijn 30e ben ik mij gaan verdiepen in het schrijven. Ik kocht een aantal boeken over schrijven en volgde een korte, algemene schrijfcursus via Schrijven Online. De persoon die mijn huiswerk bekeek was erg enthousiast over mijn ingezonden verhaal waarna ik nog gemotiveerder was om te gaan schrijven. In eerste instantie dacht ik aan korte verhalen en columns, maar uiteindelijk werd het eerste korte verhaal een steeds langer verhaal, wat zich uitmondde in mijn debuut Met onbedachte rade.
leek me toen heel leuk om later een echt verhaal te schrijven. Pas na mijn 30e ben ik mij gaan verdiepen in het schrijven. Ik kocht een aantal boeken over schrijven en volgde een korte, algemene schrijfcursus via Schrijven Online. De persoon die mijn huiswerk bekeek was erg enthousiast over mijn ingezonden verhaal waarna ik nog gemotiveerder was om te gaan schrijven. In eerste instantie dacht ik aan korte verhalen en columns, maar uiteindelijk werd het eerste korte verhaal een steeds langer verhaal, wat zich uitmondde in mijn debuut Met onbedachte rade.
- In 2021 verscheen jouw debuut thriller Met onbedachte rade. Hoe ontstond het idee om een boek te gaan schrijven? Hoe voelde het om te debuteren? Wil je ons iets meer vertellen over jouw debuut?
Het boek was in eerste instantie een kort verhaal met een open einde. Toen ik dat aan een aantal mensen liet lezen zei iedereen ‘schrijf verder, ik ben benieuwd hoe het afloopt.’ Dat deed ik en uiteindelijk werd het verhaal steeds langer. Tijdens het proces lazen twee mensen mee. Geradline Nessbitt hielp mij met het vinden van de structuur en wees mij op beginnersfouten. Mark van Houwelingen hielp met het redigeren.
Mijn verhaal werd ook enthousiast ontvangen door Hanneke Van de Water. Zij stuurde het naar Nederlandse uitgevers. Dat er uiteindelijk meerdere uitgevers het verhaal wilde uitgeven was natuurlijk fantastisch. Ik koos voor Han Peeters van Davey Jones Publishing. Zes weken later kreeg ik het eerste exemplaar in handen, een prachtig moment natuurlijk.
Het enige nadeel van de timing was dat het in het coronatijdperk was. Ik kon dus geen presentatie geven. Dat ga ik op 2 maart aanstaande tijdens het Crime Compagnie Café voor het eerst doen. Leuk, maar ook spannend!
Mijn verhaal werd ook enthousiast ontvangen door Hanneke Van de Water. Zij stuurde het naar Nederlandse uitgevers. Dat er uiteindelijk meerdere uitgevers het verhaal wilde uitgeven was natuurlijk fantastisch. Ik koos voor Han Peeters van Davey Jones Publishing. Zes weken later kreeg ik het eerste exemplaar in handen, een prachtig moment natuurlijk.
Het enige nadeel van de timing was dat het in het coronatijdperk was. Ik kon dus geen presentatie geven. Dat ga ik op 2 maart aanstaande tijdens het Crime Compagnie Café voor het eerst doen. Leuk, maar ook spannend!
- Binnenkort verschijnt jouw nieuwste thriller Geen weg terug. De flaptekst klinkt alvast veel belovend. Hoe is het idee voor de verhaallijn ontstaan? Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Mijn tweede thriller wordt uitgegeven door de Crime Compagnie. Ik ben ontzettend blij en trots dat zij het vertrouwen in mij hebben als auteur. Op 2 maart komt Geen weg terug uit als fysiek boek, e-book en luisterboek.
Twee belangrijke scenes ontstonden tijdens mijn dagelijks leven. Eentje ontstond tijdens het lesgeven en eentje tijdens een ritje in onze camperbus.
De eerste heeft geleid tot het begin van Geen weg terug waarin leerkracht Walter een tweejarig meisje stiekem van de opvang mee naar huis neemt.
De tweede gebeurtenis heeft geleid tot een ontdekking in een camper van hoofdpersonage Iris. Zij hoort een vreemd geluid vanachter uit de camper komen en krijgt de schrik van haar leven als ze ziet wat er op haar matras ligt.
Twee belangrijke scenes ontstonden tijdens mijn dagelijks leven. Eentje ontstond tijdens het lesgeven en eentje tijdens een ritje in onze camperbus.
De eerste heeft geleid tot het begin van Geen weg terug waarin leerkracht Walter een tweejarig meisje stiekem van de opvang mee naar huis neemt.
De tweede gebeurtenis heeft geleid tot een ontdekking in een camper van hoofdpersonage Iris. Zij hoort een vreemd geluid vanachter uit de camper komen en krijgt de schrik van haar leven als ze ziet wat er op haar matras ligt.
- In allebei jouw thrillers staat een kind centraal. Is dit een bewuste keuze geweest of is dit ‘toevallig’ zo gelopen? Of heeft wellicht jouw baan als leerkracht basisonderwijs hier iets mee te maken? Als docent hoor en zie je natuurlijk veel.
Een kind centraal zetten is geen bewuste keuze. Misschien komt het inderdaad doordat ik twee dagen als leerkracht op een basisschool werk en dus veel in aanraking kom met kinderen.
Mijn derde thriller gaat overigens over een archeologe die een mysterieuze ontdekking doet bij het opgraven van een massagraf. In dit verhaal komen geen kinderen voor.
Mijn derde thriller gaat overigens over een archeologe die een mysterieuze ontdekking doet bij het opgraven van een massagraf. In dit verhaal komen geen kinderen voor.
- Als bezige bij ben je druk bezig, niet alleen met schrijven. Maar je nieuwe thriller moet nog verschijnen en je ben alweer hard bezig met schrijven aan je volgende thriller De opgraving. Een van een heel ander kaliber, over de Viaanse massagraven in de 18e eeuw. Wil je hier iets over delen?
Dit boek is weer totaal anders en ik beleef ontzettend veel plezier aan alle fases van het schrijfproces. Zo was de research periode van dit boek fantastisch. Ik ben opgegroeid in Vianen en dus moest ik onderzoek doen naar de historie van mijn eigen stad. Dat was echt een feestje. Ik heb heel veel mensen gesproken: de archeologen die de opgraving in Vianen hebben gedaan, de burgemeester, de wethouder, een onderzoeker die alles weet over de tijd en omstandigheden waarin de overledenen leefden en mensen van de historische vereniging. Iedereen is gefascineerd door de vondst en dat is natuurlijk een prachtig uitgangspunt voor een thriller.
- Hoe lang ben je ongeveer bezig met het schrijven van een boek? Hoe ziet jouw schrijfritueel eruit?
Het eerste boek had ik in 15 maanden geschreven. Het tweede boek Geen weg terug ging ook rap, alleen omdat ik een nieuwe uitgeverij zocht, heeft de lancering van het boek even op zich laten wachten.
Het voltooien van de thriller over de massagraven duurt iets langer, omdat er veel research aan vooraf is gegaan. Het verhaal is fictie, maar alle historische feitjes moeten natuurlijk wel kloppen.
Een ritueel heb ik niet echt. Eigenlijk kan ik overal wel schrijven. Het liefst schrijf ik in de ochtend en altijd met een kop koffie erbij. Als ik op reis ben, gaat mijn laptop mee en ook dan gaat schrijven prima. Hoeveel woorden ik schrijf of hoe lang ik per week schrijf is verschillend, maar meestal heb ik wel 4 of 5 schrijfmomenten per week.
- Aan welke van jouw boeken heb je het meeste plezier beleeft tijdens het schrijven?
Dat is een moeilijke vraag, omdat de manier van werken lastig te vergelijken is.
Het schrijven van het eerste boek was ontzettend leuk, omdat ik de vrijheid nam om allerlei scenes te schrijven. Het uiteindelijke structureren van alle hoofdstukken was daardoor wel lastiger en koste vrij veel tijd.
Het schrijven van het tweede boek heb ik dan ook anders aangepakt. Ik heb eerst bedacht waar het verhaal over moet gaan en heb een structuur voor mezelf uitgewerkt. Toen ben ik pas gaan schrijven. Dit werkt voor mij prettiger, weet ik nu. Bij het derde boek heb ik dat ook gedaan. Je weet dan beter waar je heen wilt, al is er nog steeds genoeg ruimte voor ingevingen en zijpaden. Dat laatste vind ik juist zo leuk aan schrijven.
Ook beleef ik, zoals gezegd, veel plezier aan de onderzoeksfases. Dat was voor de eerste twee thrillers in veel mindere mate noodzakelijk.
Het schrijven van het eerste boek was ontzettend leuk, omdat ik de vrijheid nam om allerlei scenes te schrijven. Het uiteindelijke structureren van alle hoofdstukken was daardoor wel lastiger en koste vrij veel tijd.
Het schrijven van het tweede boek heb ik dan ook anders aangepakt. Ik heb eerst bedacht waar het verhaal over moet gaan en heb een structuur voor mezelf uitgewerkt. Toen ben ik pas gaan schrijven. Dit werkt voor mij prettiger, weet ik nu. Bij het derde boek heb ik dat ook gedaan. Je weet dan beter waar je heen wilt, al is er nog steeds genoeg ruimte voor ingevingen en zijpaden. Dat laatste vind ik juist zo leuk aan schrijven.
Ook beleef ik, zoals gezegd, veel plezier aan de onderzoeksfases. Dat was voor de eerste twee thrillers in veel mindere mate noodzakelijk.
- Wie is jouw favoriete personage uit Geen weg terug?
Iris, omdat zij zich anders gedraagt dan een gemiddeld persoon. Het is heel interessant om in haar gedachtegang mee te gaan, waardoor je haar handelingen en gedrag als lezer steeds beter leert begrijpen. Ik heb haar karakter en handelen overigens met een psychiater besproken. Ook heel interessant om te doen.
- Wat vind jouw omgeving ervan dat je schrijft? Een auteur haalt overal inspiratie vandaan, zijn ze niet stiekem een beetje bang dat hun acties in jouw verhalen terecht komen?
Ik heb gelukkig nog niemand erover gehoord dat hij of zij bang is om in een verhaal terecht te komen. Iedereen vindt het heel tof en knap dat ik boeken schrijf. Mijn man is heel trots op me dat ik zo goed aan de weg timmer. Mijn ouders zijn trots op het feit dat het derde boek over hun stadje Vianen gaat. Ze kijken erg uit naar de lancering.
- Aan wie vertrouw jij jouw manuscript als eerste toe?
Ik heb een vaste meelezer, Mark van Houwelingen. Hij heeft ook nu weer de eerste twee versies van De Opgraving gelezen. Hij is heel eerlijk over wat interessant is en wat niet. Ook maakt hij kritische opmerkingen over bepaalde zinnen of alinea’s, waardoor ik uitgedaagd wordt om nog beter te schrijven. In de eindfase buigt hij zich ook nog over de spelling en grammatica. Zo’n meelezer is goud waard tijdens het proces.
- Zijn er nog meer genres die jou leuk lijken om te schrijven? Wat kunnen wij allemaal nog meer van jou verwachten?
Ik merk dat ik altijd denk in spannende gebeurtenissen, dus ik houd het voorlopig bij thrillers. Een idee voor een vierde thriller heb ik al genoteerd.
- Lees je zelf ook? Wat is jouw favoriete genre? En favoriete auteur? Wie bewonder je om zijn of haar schrijftalent? Welk boek het je het laatste gelezen? En wat is jouw lievelingsboek?
Zelf lees ik vooral thrillers en historische romans, maar af en toe kies ik voor iets anders. Ik heb bijvoorbeeld de eerste twee boeken van De zeven zussen gelezen en ben net begonnen aan Afslag 23 van Ozcan Akyol.
Mijn lievelingsboek is Duizend schitterende zonnen, van Khaled Hosseini. Dat is ook het enige boek dat ik twee keer heb gelezen.
Mijn lievelingsboek is Duizend schitterende zonnen, van Khaled Hosseini. Dat is ook het enige boek dat ik twee keer heb gelezen.
Mijn voornemen is overigens om naast oorspronkelijk Nederlandse boeken ook eens een vertaling te lezen. Ik merk altijd dat ik het als lezer lastig identificeren vindt als de hoofdpersonage zich in Scandinavië of Amerika bevindt, maar daar moet ik gewoon even doorheen.
- En hoe lees je het liefst? Fysiek of digitaal? En wat is jouw favoriete plek om te lezen? En lees je altijd of liever in de zomer in het zonnetje met een goed boek buiten of juist liever in de herfst en de winter lekker warm onder een dekentje?
Ik lees alleen fysieke boeken. Vaak probeer ik aan het eind van de dag in bed te lezen, maar eigenlijk is dat kansloos. Ik val na een paar bladzijden al in slaap. Lezen werkt het beste in de bus of op de bank onder een dekentje met een kop thee ernaast. Op vakantie lees ik ook altijd meerdere boeken. Heerlijk om bijvoorbeeld onder een parasol op het strand te lezen. Op Hebban heb ik wederom als doel gesteld dat ik 25 boeken lees in 2024. Dat moet haalbaar zijn.
- Tenslotte; Vertel ons, waarom ‘moet’ men jouw boeken lezen? Wat onderscheid jouw boeken van de rest?
Mijn lezers zeggen dat mijn boeken niet weg te leggen zijn. Het zijn zogezegd pageturners. Ik denk dat de korte hoofdstukken hier, naast mijn schrijfstijl, mee te maken hebben. Ik ervaar dit als een groot compliment.
Verder onderscheiden mijn verhalen zich ten opzichte van andere thrillers door de onderhuidse spanning. Dat is de psychologische kant van mijn thrillers. De personages zijn geen doorsnee mensen, waardoor hun acties en handelingen dit ook niet zijn. Juist dat brengt de spanning met zich mee in Geen weg terug waardoor de lezer steeds nieuwsgierig blijft naar wat er komen gaat.
Een proeflezer van Geen weg terug zei over mijn manier van schrijven: ‘Vergelijkbaar met boeken van Suzanne Vermeer, maar dan met meer diepgang.’ Ik wil mezelf overigens niet vergelijken met andere auteurs, maar het is natuurlijk heerlijk om zo’n compliment van een lezer te krijgen.
Verder onderscheiden mijn verhalen zich ten opzichte van andere thrillers door de onderhuidse spanning. Dat is de psychologische kant van mijn thrillers. De personages zijn geen doorsnee mensen, waardoor hun acties en handelingen dit ook niet zijn. Juist dat brengt de spanning met zich mee in Geen weg terug waardoor de lezer steeds nieuwsgierig blijft naar wat er komen gaat.
Een proeflezer van Geen weg terug zei over mijn manier van schrijven: ‘Vergelijkbaar met boeken van Suzanne Vermeer, maar dan met meer diepgang.’ Ik wil mezelf overigens niet vergelijken met andere auteurs, maar het is natuurlijk heerlijk om zo’n compliment van een lezer te krijgen.
Bedankt voor het leuke interview Marie-José en heel veel succes en plezier met de lancering van Geen weg terug.
Liefs,
Kat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten