Maak kennis met... Vicky Verbaenen
Op 1 april debuteerde schrijfster Vicky Verbaenen met Megalomaan bij uitgeverij Storyland.
Recent las ik Megalomaan en dit vond ik ervan:
Met Megalomaan heeft Vicky Verbaenen een vermakelijk debuut neergezet. Een verhaal over vriendschap, keuzes, verlies, jaloezie, geheimen, leven in een sprookjeswereld waarin niets is wat het lijkt.
Megalomaan, vermakelijk debuut met rijkelijke fantasie, door de jaren heen met de Vermeersch, leven in een sprookjeswereld waarin niets is wat het lijkt.
De volledige recensie is hier te lezen.
Interview
Aan mij de eer om Vicky Verbaenen wat vragen te mogen stellen. Lees met me mee...
Ik ben 39 jaar geleden geboren in Antwerpen. Een echte stadsmus zeggen ze bij ons. Momenteel woon ik in Borsbeek, een randgemeente van Antwerpen.
Ik heb een tweeling van 9 jaar en ben getrouwd met een brandweerman. Klinkt stoer als ik het zo zeg, nietwaar? Maar het is net hetzelfde als dat je met de kippenboer getrouwd bent en zoals alle andere kinderen heeft die tweeling ook elke dag ruzie.
Ik heb lang in de horeca gewerkt en dat was best pittig maar de laatste tien jaar (vanaf dat ik voor een gezin heb gekozen) heb ik een administratieve job.
Die job is iets saaier en rustig en dat ben ik absoluut niet. Ik ben een bezige bij en hou van dingen organiseren. Feesten, spelavonden, weekendtripjes.
Hoe gekker, hoe leuker ik het ook vind.
Ik heb geen vaste hobby, ik zoek uitdagingen. Dingen die ik niet kan en wat ik wel wil leren.
- Wilde je altijd al schrijfster worden?
Oh nee, het is zelfs nooit in me opgekomen. Taal was absoluut niet mijn beste vak op school. Ik durf nu zelfs nog niet zeggen dat ik een schrijfster ben. Het is mijn eerste boek en het is ontstaan omdat ik er zin in had en omdat het leuk was maar niet omdat ik mezelf een auteur wil noemen.
Het begon toen ik een moordspel schreef voor mijn vriendinnen en mezelf dat ik het echt leuk begon te vinden. Mijn hersenen maken rare spinsels tijdens het schrijven. Ik praat tegen mezelf en zit te lachen naar men scherm. Soms draai ik me wel eens om om te zeggen 'Heb je dat gelezen?' omdat ik het zelf zo geweldig vind.
- Op 1 april is jouw debuut Megalomaan verschenen. Een bijzondere titel.
Ik had zelf nog nooit van het woord gehoord totdat een vriendin mij zo noemde. 'Jij denkt echt dat alles lukt waar je aan denkt.' zei ze me.
Ja! als ik er zin in heb wel.
- Hoe is het idee voor de verhaallijn van Megalomaan ontstaan?
Net na de coronapandemie, toen we een beetje werden 'vrijgelaten', mochten we elkaar enkel zien buiten. Ik had dus het voorstel gedaan om een moordspel te spelen. Ik vond online geen enkel verhaal waar ik me in kon vinden dus ik besloot er zelf één te schrijven. Gebaseerd op elke speler zijn eigen karakter maar dan enorm uitvergroot. Iedereen kroop in zijn rol, met bijpassende kledij. Het werd een leuke en gezellige avond met een glaasje wijn erbij.
Iedereen complimenteerde me hoe geweldig ze het vonden dat ik dit verhaal zelf had geschreven en hoe elke rol echt wel bij iedereen paste. Sommige stukken waren niet naar boven gekomen omdat ze niet echt duidelijk waren en vandaar zat het in mijn hoofd om het uit te schrijven.
- Waar haal jij jouw inspiratie vandaan?
Ik ben gestart van het moordspel en dit heb ik aangepast want dat ging over een gravin in een kasteel en dienstmeisjes. Ik wou een iets moderne versie. Ik wou ook niet dat het een detective verhaal werd. Ik wou dat het plezier van die avond onder vriendinnen naar boven kwam.
In het boek zie je verschillende personages naar voor komen die allemaal een andere band hebben met Charlotte, Sam en Fleur. Soms zal je denken wat heeft dit met het verhaal te maken maar dat is om het volledige beeld te scheppen van de vriendschappen en het leven van de drie dames.
De verhalen zijn dan ook geïnspireerd (maar enorm uit de context getrokken) op wat ik met mijn eigen vriendinnen heb meegemaakt. Het grappige was dat een proeflezer en iemand van de uitgeverij me waarschuwde met het dramagehalte van de vrouwen. Het moest realistisch blijven. Daar hebben we met z'n alle even mee gelachen. Wij kunnen er ook niet aan doen dat we soms nogal rare toestanden meemaken.
- Megalomaan is jouw debuut. Was het lastig om een uitgever te vinden? En vind je het spannend dat jouw boek binnenkort de wijde wereld in gaat?
Ik ben bewust niet gegaan voor een grote uitgeverij. Ik ben maar een kleine garnaal met weinig ervaring en ik wou eerst even voelen hoe het is om een boek te schrijven, publiceren en promoten. Ik kan je nu al zeggen het is heel wat. Het is SUPER spannend, het is een rollercoaster. Ik ben een heel zelfzeker persoon en ik ben nog nooit zo onzeker geweest als nu. Ik hou niet zoveel rekening met de mening van anderen over mezelf. Maar nu denk ik constant: wat als het niet goed is, wat als het niet grappig is, wat als er nog schrijffouten instaan, wat als mensen denken dat ik gek ben.
Soms denk ik dan 'wel ik vond het leuk!' en vijf minuten later denk ik alweer 'als iemand anders het ook maar leuk vind.' Ik ben vooral ook benieuwd hoe het boek in Nederland wordt ontvangen aangezien ik een echte Vlaamse ben. In Vlaanderen even spannend want feelgood is hier niet zo populair als detectieves of thrillers.
- Wie is jouw favoriete personage uit Megalomaan?
Ik zou ze allemaal één voor één verdedigen. Ze zijn allemaal zo echt met hun positieve en negatieve kanten maar als ik er eentje moet uitpikken dan is het Martha, de kokkin/ huishoudster. Grappig, lief, kordaat, bazig en ze kan de beste gebakjes en desserts maken.
- Ben je lang bezig geweest met het schrijven van jouw debuut?
Best wel. Het verhaal was er dus ik dacht dat typ ik hier wel even uit. Mooi niet. Maanden typen, verbeteren, nalezen. Ik ben in Juni begonnen denk ik. Ik denk dat ik het ondertussen uit men hoofd kan voorlezen.
- Aan wie vertrouw jij jouw manuscript als eerste toe?
Ik had het graag als eerste aan mijn vriendin Wendy laten lezen omdat zij de grootste inspiratiebron was van het boek. Als ik haar biografie zou schrijven is het een trilogie. Zij krijgt het eerste boek van de eerste druk.
- Lees je zelf ook? Wat is jouw favoriete genre? En favoriete auteur? Wie bewonder jij om zijn of haar schrijftalent?
Ik ben geen fervent lezer met een tbr van 200 boeken per jaar. Mijn schoonmoeder koopt de boeken en ik snuffel rond in haar lijst. Ik hou zo hard van no nonsens verhalen. Er moet geen melige romantiek aan te pas komen maar humor dat wel. Ik hou ontzettend van Sophie Kinsella.
- Heb je de smaak te pakken van het schrijven?
Ja, ik vind het echt leuk om te doen. Ik heb me ondertussen ook ingeschreven voor enkele cursussen om mezelf te verbeteren.
- Borrelen er stiekem alweer nieuwe ideetjes op in je hoofd voor een eventueel volgend boek?
Niet voor een volledig boek maar wel voor enkele kort verhalen. Ik deed onlangs mee aan een schrijfwedstrijd waarbij ik op de uitslag wacht. Als ik niet bij de winnaars ben dan werk ik het verhaal verder uit en wordt het een e-pub only.
- En zou je in de toekomst ook nog iets ander willen schrijven dan een feelgood verhaal?
Nee, ik zo gewoon steengoed willen zijn in het schrijven van feelgood.
- Vertel ons, waarom ‘moet’ men jouw boek lezen? Wat onderscheid jouw boek van de rest?
Omdat iedereen het af en toe nodig heeft om alles te laten liggen, een glas wijn (of thee) in te schenken, een boek te nemen en te ontspannen. Omdat zelfs de drukste boekenwormen moeten kunnen afwisselen met een luchtig verhaal. Omdat we allemaal willen geloven in de perfecte wereld van Instagram en goed genoeg weten dat het niet echt is.
Maar vooral omdat we allemaal moeten kunnen dromen.
Bedankt Vicky voor dit leuke interview en veel succes met Megalomaan.
Liefs,
Kat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten