Maak kennis met... Hanneke Simons
- Wilde je altijd al schrijfster worden?
Nee, eigenlijk niet. Zodra ik kon schrijven ben ik dat wel gaan doen, maar het was vooral als uitlaatklep voor mijn drukke koppie. Toen Godijn Publishing op mijn pad kwam, was ik eigenlijk nog niet helemaal bezig met publiceren. Maar toen de eerste eenmaal in gang was, besloot ik er ook vol voor te gaan. Er liggen nu twee romans en drie novelles op de planken.
- In februari verscheen jouw debuut roman Witte muren. Hoe kwam je op het idee voor het boek? Hoe is het idee voor de verhaallijn ontstaan? Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Witte Muren was oorspronkelijk een van de vele, vele projecten waar ik door de jaren mee bezig was. Uiteindelijk besloot ik één project af te maken uit die grote stapel en dat werd eigenlijk vrij toevallig Witte Muren. Ik moet ook zeggen dat ik niet meer weet waar dit idee vandaan kwam, zo oud was de opzet al.
Mijn inspiratie kan uit alle hoeken komen. Soms een hele korte scene in een film die me inspireert of een gekke droom. Momenteel post ik ook reels op Instagram waarbij ik me laat inspireren door één zin in een boek om in 5 minuten een kortverhaal te schrijven. Ook hier haal ik vaak ideeën vandaan.
- Witte muren is goed ontvangen bij jouw lezers. Een verhaal met schrijnende onderwerpen als oorlog en zelfmoord. Tijdens het schrijven ben je onder de huid van de karakters gekropen om ze levensecht neer te kunnen zetten. Hoe was dit voor jou? En heb je zelf een bepaalde fascinatie met de onderwerpen? Geschiedenis en oorlog bijvoorbeeld?
Ik heb niet in het bijzondere en fascinatie voor oorlog. In alle eerlijkheid speelde Witte Muren oorspronkelijk ook hedendaags af, maar ik miste iets. Toen de oorlog in me opkwam, viel ineens de hele relatie tussen Alexander en Abel zo strak op zijn plek, dat ik heel veel omgeschreven heb. Zo kwam het tot het boek dat Witte muren nu is en ik denk dat dit ook de mooiste setting is waar het af kon spelen.
Het onder de huid kruipen was soms wel zwaar, zeker met Abel heb ik af en toe meegehuild. Wat zou ik die man graag mijn excuses aanbieden voor wat ik hem heb aangedaan.
- Naast Witte muren heb je ook korte verhalen voor de verhalenbundels van Godijn Publishing geschreven. Wat vind je zelf het leukste om te doen? Het schrijven van korte verhalen of toch wel het schrijven van een lijfelijker boek?
Oef, dat is een moeilijke vraag! Mijn ‘schrijverscarriere’ is wel met korte verhalen begonnen en inmiddels heb ik daar een aantal keer de eerste prijs mee behaald, dat is natuurlijk hartstikke leuk. Maar ik heb dit jaar ook een inzending voor een schrijfwedstrijd laten schieten, omdat ik voelde dat er een boek inzat en het kortverhaal de karakters geen eer aandeed. Ik denk dat het voor mij om het even is! Korte verhalen om lekker bezig te blijven, een daadwerkelijk boek voor de uitdieping.
- Vond je het spannend om jouw verhaal met de wereld te delen?
Niet zoveel als ik had gedacht! Toen de eerste reacties eenmaal binnen waren, was ik eigenlijk vooral heel blij. Wat ik wel vreselijk spannend vind; vertellen dat ik auteur ben en mezelf, zo te zeggen, aanprijzen. Dat is lastig zeg!
- Hoe lang ben je ongeveer bezig geweest met het schrijven van jouw boek? Hoe ziet jouw schrijfritueel eruit?
Voor Witte Muren is dat heel lastig om te zeggen. Het was een project dat al bijna elf jaar op de stapel lag, voor ik het in een jaar tot het eindproduct omtoverde. Ik heb overigens een vreselijk chaotisch schrijfritueel. Ik begin altijd bij het einde, de grote plottwist en het begin. In die volgorde. Daarna zet ik wat typerende scenes voor de karakters uiteen, die ik vervolgens met de rest van het verhaal aan elkaar verbind. Vaak weet ik als ik aan een verhaal begin zelf nauwelijks wat ik wil. Het ontstaat al schrijvende.
- Wie is jouw favoriete personage uit Witte muren?
Abel! Ik wil zelfs zo ver gaan dat ik het echt jammer vind dat hij niet bestaat, ik denk dat we goede vrienden kunnen zijn. Het is zo’n lieve man.
- Wat vind jouw omgeving ervan dat je schrijft? Een auteur haalt overal inspiratie vandaan, zijn ze niet stiekem een beetje bang dat hun acties in jouw verhalen terecht komen?
Ik denk dat iedereen die mij een beetje kent weet dat ik overdadige fantasie heb en daar genoeg aan heb haha. Ik denk dat een actie van bekenden me wel aan het denken zal zetten, maar ze zullen niet snel echt in een verhaal terecht komen. Daar gebruik ik eerder mijn eigen domme acties voor.
- Je hebt de smaak van het schrijven goed te pakken, in december verschijnt jouw novelle Zonder witte muren, het vervolg op Witte muren. En deze maand nog verschijnt jouw nieuwe boek Tweelicht als ebook bij het kleine zusje HIP Publishing van Godijn Publishing. Tweelicht is weer totaal anders dan Witte muren. Hoe kwam je op dit idee? En wat vind je zelf het leukste om te schrijven?
Tweelicht is gebaseerd op een korte droom die ik ooit had. De droom duurde nog geen minuut maar raakte me zo, dat ik er iets over moest schrijven. Gek eigenlijk, want ik ben helemaal niet zo’n fantasylezer en schrijver. Toch heeft Tweelicht blijkbaar wat losgemaakt, want er staan nog meer ‘onrealistische’ verhalen op de planning. Toch denk ik dat psychologische romans mijn voorkeur hebben. Zo diep in de gevoelens van mensen duiken, dat schrijf ik graag.
- Zijn er nog meer genres die jou leuk lijken om te schrijven?
Nou, een ongelofelijk nare horror of juist een pikante young adult lijken me ook wel leuk om te schrijven. Wie weet!
- Borrelen er ondertussen alweer nieuwe ideeën in je hoofd, ondanks dat er binnenkort 2 nieuwe boeken van je aankomen?
Ja absoluut. Zoals eerder gezegd ben ik al met twee nieuwe romans bezig, die hopelijk komende tijd het levenslicht mogen zien. Daarnaast heb ik afgelopen maanden twee ideeën opgedaan voor boeken die meer in de Tweelicht sfeer vallen. Voorlopig ben ik nog niet klaar!
- Aan wie vertrouw jij jouw manuscript als eerste toe?
Christina! Zij heeft een fantastisch kritisch ook, maar begrijpt ook altijd precies waar ik met een karakter naartoe wil. Soms krijg ik van haar een ‘dat zou dit karakter nooit doen!’ en dan heeft ze ook altijd gelijk. Het is zo fijn iemand te hebben met wie je kan sparren.
- Lees je zelf ook? Wat is jouw favoriete genre? En favoriete auteur? Wie bewonder je om zijn of haar schrijftalent? Welk boek het je het laatste gelezen? En wat is jouw lievelingsboek?
Ik lees ontzettend graag! Ik lees meestal literatuur en het liefst iets wat de standaard verhaallijn loslaat. Vermogen van Hernan Diaz was bijvoorbeeld een van mijn grote favorieten dit jaar. Mijn favoriete auteur is, met deze zelfde beredenering, Carson McCullers. Vreemde verhalen, zonderlinge karakters. Zij inspireert mij enorm.
- En hoe lees je het liefst? Fysiek of digitaal? En wat is jouw favoriete plek om te lezen? En lees je altijd of liever in de zomer in het zonnetje met een goed boek buiten of juist liever in de herfst en de winter lekker warm onder een dekentje?
Een fysiek boek heeft mijn voorkeur, maar ik zal niet ontkennen dat een e-reader ook wel erg praktisch is. Ik heb een eigen kamertje in huis waar mijn boekenkast staat, met een heerlijke bank. Daar zit ik graag na een drukke dag met een kopje thee om de hele wereld om me heen te vergeten. Ik ben wel echt een binnenlezer, ook in de zomer.
- Tenslotte; Vertel ons, waarom ‘moet’ men jouw boeken lezen? Wat onderscheid jouw boeken van de rest?
Had ik al gezegd dat ik zelfpromotie lastig vind? Ik denk dat mijn kracht ligt in het je zo diep meenemen in de hoofden van de karakter, dat je het gevoel krijgt naast ze te zitten en hun angst en liefde te voelen. Ook als het verhaal in kwestie helemaal niet op jouw eigen leven lijkt. Realistische karakters, kwetsbaarheid, je nieuwsgierig houden tot het einde.
Gewoon doen ;-)
Bedankt voor dit leuke interview Hanneke en heel veel succes met schrijven.
Liefs,
Kat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten