Witte muren - Hanneke Simons

Titel: Witte muren
Auteur: Hanneke Simons
Uitgever: Godijn Publishing
Genre: Literaire roman
Verschenen: Februari 2023
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9786464640809 en 9786464640816
NUR: 301
Pagina’s: 264

Ditmaal... ditmaal was het klaar.

Alexander de Raaf, alias de jongen die dood wilde, wordt begin 1943 wakker in het ziekenhuis zonder herinneringen, wat doet hij daar? Hij weet niets meer. Uiteindelijk komt hij tot de ontdekking dat hij blijkbaar geprobeerd heeft om zelfmoord te plegen. Zonder succes en weggestopt tussen de ‘gekkies’ in een rusthuis te midden van het bos.

De duisternis beneden tolde als een tornado. Stukjes steen brokkelden onder mijn voeten af en vielen de dramatische diepte in. Alles om me heen was angst.

Zijn invloedrijke familie heeft hem keihard laten vallen en de enige die nog begaan met hem is, is zijn jongere broer. De eenzaamheid, verwarring en vragen zijn groot. Wie was hij voor het moment dat alles voor hem ophield te bestaan? Waarom wilde hij niet meer leven?

Wat was ik dom te denken dat de storm in zonneschijn mocht eindigen.

Dan ontvangt hij een briefje met een rare boodschap zonder afzender, waarin staat dat diegene weet waarom hij dood wilde. Zou het lukken om de bittere waarheid te vinden in een flinterdunne herinnering, diep weggestopt in zijn geheugen of zal hij voor altijd verloren zijn in de leegte van zijn verwarde brein?

Zijn kracht zat in papier en terwijl ik daar stond, realiseerde ik me dat papier net zo dodelijk was als een kogel.

De Joodse Abel Emont moet zien te overleven in de oorlog. Leven in een wereld die jou haat vanwege jouw afkomst, verworven tot een naam in een broekzak met overal gevaar. Vol herinneringen aan de goede tijd, die niet meer bestaat.

Als zoveel mensen denken dat er iets mis met ze is, dan moet het toch zo zijn? Hebben al die mensen het dan fout?

Twee gebroken zielen, in een wereld vol oorlog en haat.

In de herfst verspreidde het blad onder mijn schoenen de aangename geur waar ik zo van hield. Het proces van vocht tot rot. Een troost dat sommige dingen nooit zouden. kónden. veranderen.

In februari 2023 debuteerde Hanneke Simons met haar roman Witte muren bij Godijn Publishing. Ondanks dat het genre en het onderwerp van dit boek geen dagelijkse leeskost voor mij is, intrigeerde dit boek mij van begin af aan. Hanneke kreeg ook veel enthousiaste reacties op haar boek, toch kwam het er maar niet van om aan het boek te beginnen, je kent het wel die hoge torens met ongelezen boeken. Tot ik Hannekes oproep zag voor een mini blogtour van Witte muren om haar roman opnieuw in de picture te zetten in verband met de verschijning van haar novelle Zonder witte muren eind november. Zonder witte muren gaat verder zes jaar na dato en neemt je mee terug in het leven van de dan dertigjarige Alexander. Voor de blogtour van Witte muren stapte ik uit mijn comfort zone en dook in het verleden van Alexander de Raaf. Vandaag is het mijn beurt in de blogtour en deel ik mijn recensie met jullie. In december volgt mijn recensie van Zonder witte muren.

Leuk weetje; van origine speelde Witte muren zich hedendaags af, maar Hanneke miste iets aan het verhaal, toen heeft ze ervoor gekozen om het verhaal ten tijde van de oorlog te laten plaatsvinden en opeens vielen alle stukjes op zijn plek.

Witte muren bestaat uit een heleboel hoofdstukken, dagboeksgewijs geschreven en speelt zich af ten tijde van de oorlog tussen 1942 en 1943, om en om worden we in het ene hoofdstuk mee terug genomen naar 1942 en in het andere naar wat zich afspeelde in 1943.
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm vanuit twee perspectieven, namelijk die van Alexander de Raaf en Abel Emonts. Witte muren gaat van start met een intrigerend eerste hoofdstuk.

Hanneke Simons heeft een meer literaire schrijfstijl, anders dan ik doorgaans lees, dus ik moest er even aanwennen en iets meer moeite dan normaal doen om in het verhaal te komen, hierdoor had het verhaal voor mij minder vaart en las het voor mij trager dan ik gewend ben. Toch wist Hanneke mij op een gegeven moment het verhaal in te trekken met haar beeldende en intrigerende schrijfstijl en was ik om en heel nieuwsgierig naar de rest van dit mooie verhaal.

In Witte muren maken we kennis met Alexander de Raaf. Alexander de Raaf, alias de jongen die dood wilde, wordt wakker in het ziekenhuis en weet niets meer. Hij lijdt aan geheugenverlies en met geen enkel idee wat hij daar doet, wordt hem uiteindelijk duidelijk dat hij getracht heeft zichzelf van het leven te beroven, zonder succes want anders lag hij daar niet. Zijn invloedrijke familie, met uitzonder van zijn broertje, heeft hem keihard laten vallen en het ziekenhuis wordt ingeruild voor een rusthuis, in een grote villa in het bos. Daar zit hij dan weggestopt tussen de andere ‘gekkies’. Hij voelt zich enorm eenzaam in zijn wolkenwereld en is op zoek naar de passende puzzelstukjes in zijn zoektocht naar antwoorden in de grote leegte van zijn verwarde brein. Waarom wilde hij niet meer leven? Wie was hij voor het moment dat voor hem alles ophield te bestaan? Dan ontvangt hij een raar briefje van een anonieme schrijver, die zegt te weten waarom hij dood wilde. Zou het lukken om de bittere waarheid te vinden in de flinterdunne herinnering, diep weggestopt in zijn geheugen? Zou het mogelijk zijn?
Daarnaast maken we kennis met Abel Emonts, een dappere Joodse man die moet zien te overleven in de oorlog. Leven in een wereld die jou haat, verworven tot een naam in je broekzak met gevaren overal, iedere dag opnieuw, waarin iedereen op de vlucht slaat omdat je leeft in een wereld die ophoud te bestaan, bittere realiteit voor Abel. Vol herinneringen aan de goede tijd die niet meer bestaat.
Twee gebroken zielen, in een wereld waarin men niet verder van elkaar af kan staan. Vervlogen levens in een sluier van verdriet, gemis en eenzaamheid.

Soms is het een goed idee, om uit je comfort zone te stappen en iets anders dan het vertrouwde te lezen, dat zou je aangenaam kunnen verrassen. Witte muren is zo’n boek voor mij, Hanneke heeft mij aangenaam weten te verrassen. Met Witte muren heeft ze een indrukwekkend debuut neergezet. De verhaallijn en karakters zijn heel goed uitgewerkt. Het is absoluut geen luchtig verhaal maar wel een met een gruwelijke inhoud op een prachtige manier verteld. Het verhaal vouwt zich langzaam uit en je moet goed opletten tijdens het lezen. Echt knap hoe het verhaal in elkaar steekt, dat echt zo’n beetje iedereen een link met elkaar heeft.
Een schrijnend meeslepend maar prachtig verhaal over oorlog, de verscheurdheid in een wereld vol oorlog en haat. Vriendschap, afkomst en acceptatie. Vertrouwen en verraad, wie is er nog te vertrouwen in een wereld waarin je enkel nog op jezelf kunt vertrouwen? Eenzaamheid, frustraties, veiligheid, angst, het vreselijke gevoel van onveiligheid ten tijden van oorlog. Vrijheid, een groot goed en niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid. Hoop, wat rest er nog als er geen enkele hoop meer is?
Witte muren is ondanks dat het verhaal zich in het verleden afspeelt, angstaanjagend actueel. Er is nog steeds weinig tot niets veranderd, er is nog steeds haat, oorlog en geweld in de wereld. Waar moet het heen met de mensheid?

Met Witte muren heeft Hanneke Simons een indrukwekkend prachtig debuut neergezet. Actueel, realistisch en vol afschuwwekkende gebeurtenissen. Een schrijnend verhaal over vriendschap en oorlog, leven in een wereld vol haat, waarin je niet mag zijn wie je bent, waarin iedere dag de laatste kan zijn. Over twee gebroken zielen in een sluier van verdriet, gemis en eenzaamheid.

Witte muren, indrukwekkend prachtig debuut, gebroken zielen levend in een wereld vol haat. Aanrader!

★★★★

Met dank aan uitgeverij Godijn Publishing voor het recensie-exemplaar