Op deze Blue Monday een interview met de schrijfster van een boek waar je wel heel vrolijk van wordt. Liza van der Peijl, een veelzijdige dame, operazangeres, (kinderboeken)schrijfster én moeder van twee, een peuter én een kleuter, een vrolijke boel en een uitstekende inspiratiebron voor haar feelgood debuut Van poepluiers tot Pavarotti, welke vorig jaar verscheen bij uitgeverij Loft Books. Het eerste deel van de Toscaanse dromen trilogie.
In het kort wat ik van Van poepluiers tot Pavarotti vond:
Met Van poepluiers tot Pavarotti heeft Liza van der Peijl een feest der herkenning geschreven. Beeldend, vlot en vol humor, voor iedereen die een feelgood kan waarderen. Een groot verborgen schrijverstalent. Vol hilariteiten en belevenissen onder de Toscaanse zon. Garant voor een aantal uur heerlijk leesplezier. Ik kijk uit naar het vervolg van de trilogie.
Van poepluiers tot Pavarotti, hilarische feelgood roman, een feest der herkenning van een verborgen talent, aanrader!
Ik las haar debuut en vond het hilarisch, voor mij is Liza echt een verborgen talent in de grote zee van auteurs. Ik mocht Liza een aantal vragen stellen, lees met me mee...
- Kun je ons iets meer over jezelf vertellen? Wie ben je? Waar kom je vandaan? Wat zijn je hobby’s? Je hebt jaren in Toscane gewoond. Waar komt jouw liefde voor Italië vandaan? Denk je dat je ooit nog terug emigreert naar Italië? Spreek je zelf ook Italiaans?
Ik ben 31 jaar geleden geboren in Haarlem maar vanaf mijn vierde wilde ik per se Italiaans leren en naar Italië. Mijn moeder wist niet waarom maar die passie is gebleven en na mijn eindexamen kreeg ik als cadeau een talencursus in Toscane, in Florence. Toen is de liefde voor de taal en het land pas echt geboren. Mijn passie voor de Italiaanse taal ging ook nog eens geweldig samen met mijn andere grote passies: kunst, natuur, muziek en lekker eten. Ik was helemaal betoverd door de prachtige gebouwen, pleinen en musea en genoot van alle uitjes naar de Toscaanse heuvels op het platteland. Ik sloot al gauw vriendschappen met de gastvrije Italianen en zo leerde ik de taal razendsnel.
Mijn leven lang heb ik gezongen en in kinderkoortjes gezeten, maar in Italië kreeg ik voor het eerst operazangles. Dat vond ik zo geweldig, dat ik later ook het conservatorium ben gaan doen. Ik spreek inderdaad inmiddels al jaren vloeiend Italiaans en geef ook privéles. En nog leuker, ik voed onze kindjes tweetalig op. In het dagelijks leven is zo’n geheimtaal stiekem best handig, en als we op vakantie zijn in Italië kan hij heerlijk in het Italiaans spelen en kletsen met de kinderen van mijn vriendinnen daar. En ja, ik hoop zeker op een mooie dag weer terug te verhuizen.
- Wilde je altijd al schrijfster worden?
Ik schrijf al jarenlang kinderboeken, waarvan er eentje is verschenen bij grote uitgevers in Mexico en Italië en in Nederland bij Boekscout. Dat boek presenteren op de gigantische Book Fair van Guadalajara was een echte droom. Ik heb nog veel meer kinderverhalen klaarliggen om ooit naar een uitgever te worden gestuurd, maar ik schrijf pas 1,5 jaar feelgood. Tot voor kort had ik nooit gedacht dat ik ooit zou gaan schrijven voor volwassenen☺
- Van poepluiers tot Pavarotti, een boek met een wel heel opmerkelijke titel. Krijg je hier vaak opmerkingen over? Heb je hem zelf bedacht?
Twee keer ja, ik ben alleen bang dat ik er niet meer overheen kom met de volgende titels, haha. Maar de opmerkelijke combi helpt mensen zeker om mijn boek te onthouden merk ik, en dat is natuurlijk waar het om gaat!
- Hoe is het idee voor de verhaallijn ontstaan? Waar haal jij je inspiratie vandaan? Zijn jouw kinderen jouw inspiratiebron voor het verhaal geweest?
Veel elementen zijn zeker autobiografisch of ten minste geïnspireerd op ons eigen leven.
Mijn hoofdpersoon is net als ik groot Italië-fan, zingt opera en heeft ondeugende kindjes. Ook is ze voor de liefde terug verhuisd naar Nederland, net als ik. De tweeling is geïnspireerd op Elio, die net 4 is geworden. Als peuter heeft hij heel wat ondeugende dingen uitgehaald, maar nooit zo extreem als de scènes in het boek, hoor. Hij is wel ontzettend inventief en nieuwsgierig en ook via zijn vriendjes hoor en zie ik natuurlijk het een en ander, wat ik dan stiekem weer verwerk in mijn boeken. En de rest verzin ik. Een beetje fantasie heb je natuurlijk nodig om het interessant genoeg te maken voor een boek ☺ Luna is geïnspireerd op Enea, die in het echt een jongetje is en nu alweer 1,5.
- Je hebt een druk gezin met twee jonge kinderen. Daarnaast heb je een baan, ben je operazangers én schrijf je, wow respect. Hoe houd je het vol? Hoe ziet een dag uit het leven van Liza van der Peijl eruit?
Mijn man werkt heel onregelmatig en is veel nachten weg, dus we vinden het belangrijk dat ik er veel ben voor de kindjes. Om die reden, en door het gigantische slaapgebrek (Enea wordt nog steeds zo’n 8-12 keer wakker per nacht) staat het zingen de laatste maanden helaas op een laag pitje. Lesgeven doe ik zeker, maar als freelancer kan ik mijn tijden lekker zelf indelen en kiezen hoeveel leerlingen ik aanneem. Ik vind het heerlijk om via de avonturen van mijn hoofdpersoon weer even weg te dromen in het fantastische wereldje van de muziek. Al hoop ik zeker in de nabije toekomst weer meer concerten te kunnen aannemen.
- Hoe lang ben je ongeveer bezig met het schrijven van een boek? Hoe ziet jouw schrijfritueel eruit?
Ik denk dat ik de eerste versie van Poepluiers ongeveer in 1,5 maand heb geschreven. Daarna moest er natuurlijk nog gesleuteld worden en geredigeerd. Over deel twee heb ik wat langer gedaan, een maand of 4.
Rituelen en routine passen niet zo in ons leven (A), elke dag is hier anders. Ik heb helaas geen vast schrijfmoment door ons drukke leven met de kindjes en het werk, maar ik schrijf zodra ik kan. En als ik er eenmaal lekker inzit, gaat het vaak best hard. Soms is dat ’s nachts als ik niet kan slapen, soms als papa met de jongens naar de supermarkt is of als ze even met oma spelen, en soms als we een lang stuk moeten rijden. Dan ga ik helemaal los in de bijrijdersstoel. Elk leeg moment pak ik om verder te gaan met mijn verhalen, guerrilla schrijven noem ik het maar ☺
- Wie is jouw favoriete personage uit Van poepluiers tot Pavarotti?
Natuurlijk zijn al mijn personages me dierbaar en herken ik veel van mezelf in Mare. Toch denk ik dat ik voor Poppi ga bij deze vraag. De aanvankelijk grumpy, judgy buurvrouw met wie Mare later heel close wordt, is gebaseerd op de dame bij wie ik in huis kwam toen ik voor mijn eerste zomer en talencursus naar Florence kwam. Ik verwachtte een heel gastgezin, en toen bleek er alleen een hoogbejaarde dame te wonen. Ze was ontzettend kranig, gastvrij en energiek maar door haar sterke Toscaanse accent, waarbij veel letters worden ingeslikt en de ‘k’ klinkt als een ‘h’, verstond ik er in begin geen jota van haha! Ik weet nog dat ik de eerste avonden echt met een woordenboek aan tafel zat en dan nog had ik geen idee. Toch heeft de full immersion gewerkt, zes weken later was ik op niveau B1.
- Van Poepluiers tot Pavarotti is het eerste deel van de Toscaanse dromen trilogie. Kun je ons hier iets meer over vertellen?
Deel twee is klaar en ligt op het bureau van de redacteur, aan deel drie wordt nog gewerkt. In del twee ontmoeten we Mares bloedirritante schoonmoeder, Teresa la Terribile, die haar leven op z’n kop komt zetten. Ook maken we kennis met sexy tuinman Marco die Mares’ olijfgaard beheerd en gaan de dating perikelen van Louise naar een nieuw level.
- Wat vind jouw omgeving ervan dat je schrijft? Een auteur haalt overal inspiratie vandaan, zijn ze niet stiekem een beetje bang dat hun acties in jouw verhalen terecht komen?
Goede vraag, haha! Ze vinden het allemaal erg leuk, maar inmiddels zeggen vriendinnen er nu regelmatig bij dat ze een verhaal ‘off the record’ vertellen, als ze zeker willen zijn dat ik het nergens in ga gebruiken 😉
Maar uiteraard zijn ze ook erg blij voor me, net als mijn moeder en man. Stephan lijkt in sommige opzichten zeker op Alex (zo kan hij zich ook hélemaal verliezen in zijn laptop of telefoon en kan hij heerlijk awkward uit te hoek komen in sociale situaties) maar hij benadrukt altijd dat het boek alleen maar op de werkelijkheid is geïnspireerd. En daarin geef ik hem helemaal gelijk ☺
- Zijn er nog meer genres die jou leuk lijken om te schrijven? Wat kunnen wij allemaal nog meer van jou verwachten?
Ik heb een paar jaar terug een reeks columns met grappige peuteravonturen geschreven, gezien door de ogen van de peuter zelf. Uit Dagboek van een Peuter zijn een aantal episodes verschenen op de site van Fabulous Mama, maar de hele bundel helaas nog niet.
Verder ben ik dit jaar bij de laatste 10 beland van de schrijfwedstrijd van Manteau – Standaard Uitgeverij in Antwerpen. Het verhaal dat ik daar pitchte is geen feelgood, maar een literaire roman (met humor!) over drie mensen in de schaduw van het luxe toerisme in Italië. Ik hoop heel erg dat ik dat boek ooit nog af ga schrijven, al heb ik voorlopig nog genoeg feelgood op de planning.
- Ben je op dit moment bezig met schrijven aan je volgende boek? Zo ja, kun je misschien een klein tipje van de sluier hierover oplichten?
Ik ben nu bezig in deel 3 van de Toscaanse dromen serie maar omdat deel 2 nog niet uit is, houd ik dat nog even geheim… Al kan ik wel zeggen dat er ook in deel 3 weer een hoop hilarische situaties en misverstanden voorkomen, dat er een heel bijzonder tripje naar Capri inzit, en een heel leuke verrassing omtrent Louise.
En ander nieuws… dit voorjaar komt er ook nog een driedelige miniserie uit die zich afspeelt in Valencia. Totaal andere verhaallijn, over een dame wiens besty een vriendschapsboekje van vroeger opduikelt, waar Nora en zij al hun geheimen in deelden. Na het lezen van het boekje besluit Nora haar vervelende ex en rustige baantje in de schoenenzaak achter te laten en te verruilen voor een Valenciaans avontuur. Het was als kind namelijk al haar wens om ooit Spaans te leren in Spanje, de taal van haar biologische ouders. Uiteraard ontmoet ze daar veel bijzondere mensen, waaronder haar kunstzinnige huisgenootje Marta en een hele sexy Spanjaard. Maar hoe moet dat met haar paniekaanvallen, zo helemaal alleen in Spanje? En waarom belt Javier haar maar niet terug?
- Lees je zelf ook? Wat is jouw favoriete genre? En favoriete auteur? Wie bewonder je om zijn of haar schrijftalent? Welk boek het je het laatste gelezen? En wat is jouw lievelingsboek?
Ik ben dol op lezen, mijn smaak loopt erg uiteen. Zo kan ik uiteraard genieten van een lekkere feelgood, een Jill Mansell, Nicholas Barreau of iets van eigen bodem, maar ik ben ook dol op de absurdistische humor van Jonas Jonasson en David Safier. En de boeken van Sholeh Rezazadeh die ik recentelijk heb gelezen vond ik juist weer ongelofelijk mooi.
- En hoe lees je het liefst? Fysiek of digitaal? En wat is jouw favoriete plek om te lezen? En lees je altijd of liever in de zomer in het zonnetje met een goed boek buiten of juist liever in de herfst en de winter lekker warm onder een dekentje?
Het liefst lees ik toch wel een echt papieren boek, al is dat natuurlijk duurder, zwaarder en lang niet zo milieuvriendelijk als de digitale varianten. Lezen doe ik vaak in bed en in de zomer ook aan het strand of het zwembad. Al is dat er sinds ik moeder ben geworden een uitdaging! Op de fiets luister ik ook regelmatig naar een luisterboek.
- Tenslotte; Vertel ons, waarom ‘moet’ men jouw boek lezen? Wat onderscheid jouw boek van de rest?
Er zit romantiek in, Toscane, maar ook humor, peuterperikelen en tenenkrommend gênante situaties. Ik denk dat het met name voor (groot)moeders en tantes een feest is der herkenning ☺
Bedankt voor dit leuke interview Liza! Heel veel succes met schrijven, ik zal het met veel plezier lezen.
Liefs,
Kat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten