Titel: Voor wie ik blijf, Bram & Xeno II
Auteur: Anne May
Uitgever: Woorden van Meij
Genre: Contemporary roman
Verschenen: September en Oktober 2024
Beschikbaar: Ebook en Paperback
ISBN: 9789403757568
NUR: 343
Pagina’s: 350
Negatief keer negatief is positief, toch?
De tragische gevolgen van een doodnormale avond, waarin in luttele seconden het leven van Xeno en Bram voorgoed veranderde en een einde maakte aan hun dromen, zijn nu drie jaar later nog steeds voelbaar in alles.
Ze zeggen altijd dat je van je hart geen moordkuil moet maken, maar ook geen bodemloze put waarin iedereen die erin springt nooit meer wordt teruggevonden omdat ze door de bodem zijn gezakt.
Het leven is een massaproductie en de wereld een wegwerpmaatschappij. Je gebruikt en wordt gebruikt. Dat is het enige principe dat altijd blijft.
Je kunt het begin van je verhaal niet veranderen, maar wel het einde naar je eigen wensen schrijven.
Onze tongen dansen met het vuur dat al jaren smeult en zich opwarmt aan verlangen.
Nadat ik pasgeleden Liefde zonder angst van Anne May las kon ik niet wachten om meer van haar te lezen. Als lid van het promoteam mocht ik haar nieuwe tweeluik van Bram & Xeno vooruitlezen. Deel I Voor wie ik ga had ik inmiddels al met heel veel plezier gelezen en nu heb ik deel II Voor wie ik blijf ook gelezen. Lees met me mee wat ik ervan vond...Spoileralert! Heb jij nou deel I nog niet gelezen, was dan op voor eventuele spoilers! Al doe ik uiteraard altijd mijn uiterste best om die te voorkomen, maar het is en blijft natuurlijk een vervolg.
De ebooks van het tweeluik zijn al beschikbaar en klaar om te lezen, lees jij liever papieren boeken, de release van de paperbacks is op 12 oktober. Nog even geduld, maar ze zijn het wachten waard.
Voor wie ik blijf heeft ook wederom een prachtige opvallende cover, geheel passend bij het andere deel van het tweeluik.
Het verhaal bestaat uit 38 hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonages Xeno Pinkman en Bram Essence en speelt zich af drie jaar na deel I.
Anne May start het verhaal net als deel I met een triggerwarning en het toonaangevende citaat wat echt bij de duologie is gaan horen. Om daarna door te gaan met een aangrijpend beladen eerste hoofdstuk waardoor je direct weer in het verhaal zit, oud en vertrouwd, waardoor je enkel nog door wilt lezen.
Anne May haar schrijfstijl is uniek. Hoe zij met de woorden en zinnen speelt, dit in combinatie met haar creatieve ruimdenkende geest vertaalt zich in een beeldende, inlevende, aangrijpende, rauwe hartverscheurende, diep rakende schrijfwijze, zoals alleen zij dat kan. Waardoor er een bijzonder, liefdevol maar ook intens verhaal ontstaat.
Zowel Xeno als Bram worstelen nog altijd met de verstrekkende gevolgen van een doodnormale avond in april drie jaar geleden, waarin hun levens in nog geen minuut tijd voor altijd veranderden en een einde maakten aan alle dromen.
Terwijl Xeno zijn straf uitzit in de gevangenis, is Bram terug van weggeweest op het Stedelijk, om conrector Evert Janssen uit de brand te helpen. Vol pijnlijke herinneringen terug naar waar het allemaal begon. Bram is inmiddels een diploma tot leerkracht rijker en heeft een master Sociaal Werker: Jeugd in Onderwijs behaald. Hij gaat tijdelijk aan de slag als docent Frans en vervult een plek in het zorgteam, wat hem eigenlijk stiekem ook best goed uitkomt. Zo is hij meteen dichter in de buurt van zijn opa, die altijd als een vader voor hem is geweest en heeft hij ook direct een slaapplek. Opa wordt ouder en Bram maakt zich zorgen om hem, hij takelt steeds verder af en het onvermijdelijke naderende afscheid is op handen.
Sinds een jaar woont Thijs als zorg au pair bij opa op zolder en draagt hij overdag de zorg voor opa en Bram in de avonden en weekenden. Ondertussen is hij de ultieme neutralisator voor Bram en kan hij altijd bij hem terecht voor bemoedigende en geruststellende woorden. Bram had gehoopt op meer maar dat nare monster blijft maar de kop opsteken en er is er maar één die zijn hart en hoofd vervuld en hij heet geen Thijs.
Na een radiostilte van drie staan Bram en Xeno opeens weer oog in oog, op een van de allermoeilijkste momenten van zijn leven. Hoe groot was deze kans op een weerzien? Xeno is wegens goed gedrag voorwaardelijk vrij en probeert zijn leven van voor de arrestatie weer op te pakken. Iets wat absoluut niet meevalt, niets is veranderd en tegelijkertijd alles, maar dan vooral vanbinnen bij hem zelf. Hij worstelt met zijn thuissituatie, thuis voelt niet meer als thuis na alle gebeurtenissen en voelt zich ongewenst. Hij voelt zich niet meer veilig en kampt met hevige paniekaanvallen en durft de straat niet meer op, het neveneffect van zijn verblijf in de gevangenis, een verkeerde keuze op een allesbepalende moment definieert hem voor altijd, levenslang geketend in vrijheid. Krijgt hij een tweede kans?
Iets wat een onmogelijkheid leek gaat toch gebeuren; Xeno en Bram gaan samenwerken, een ex gedetineerde en een docent. Een samenwerking met de casemanager justitiele inrichting en school. Het bouwen aan de toekomst-project. Waarin er een brug wordt geslagen met een groep jongeren die in de gevangenis hebben gezet met als doel jongeren uit de criminaliteit te houden.
De prijs van een mogelijke relatie en de allesverwoestende haat is desastreus. Is de tijd aangebroken om aan het eigen toekomst te denken? Of past Bram zijn handelsmerk weer toe?
Bram en zijn inner zeemonsters, een binnenvetter met een minderwaardigheidscomplex, altijd op zoek naar de kruimels die hoop geven op meer. Xeno een jongen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel, slachtoffer van zijn eigen goedheid, opgegroeid in een mijnenveld.
Twee jongens op zoektocht naar zichzelf en naar elkaar in hun eigen duisternis die het verleden heet. Worden ze opgeslokt door de allesvernietigende draaikolk in de onpeilbare diepte? Of zullen ze smeulend in een vuur van verlangen, dwars door alles heen de kloof weten te dichten, de cirkel te doorbreken en ware liefde bij elkaar vinden in hun eigen dimensie?
Voor wie ik ga eindigde met een gigantische cliffhanger, gelukkig hoefden we niet zoals vaak het geval is, maanden of soms jaar(en) af te wachten, maar konden we direct verder lezen. We pakken de draad van het verhaal van Bram en Xeno weer op drie jaar na de heftige gebeurtenis in het eerste deel. Zullen we eindelijk antwoorden krijgen op het hoe en waarom?
Anne May kiest niet voor de makkelijkste weg in haar verhalen, waar Voor wie ik ga al heftig was, tilt Anne May Voor wie ik blijf naar nog een hoger niveau waardoor het verhaal nóg schrijnender en heftiger wordt. Een rauw emotioneel verhaal waarin de onheilspellende dreiging en de ondraaglijke spanning van het niet weten, de onzekerheid, de onmacht en het verdriet. Anne May wat doe je ons en die arme Bram en Xeno aan?
De verhaallijnen en karakters zijn wederom heel goed uitgewerkt met nog meer diepgang, waardoor er levensechte personages ontstaan, allen boeiend zodat je je helemaal inleeft in het verhaal.
De groei die Bram en Xeno samen maar ook los van elkaar meemaken is heel mooi gedaan, het leerproces, de ontdekkingstocht naar zichzelf, elkaar en de liefde.
Van aantrekkingskracht tot houden van, of weegt het gewicht van het verleden te zwaar?
Voor wie ik blijf zit vol emoties, met emotionele stukken waarvoor zakdoekjes gewenst zijn, vol wendingen en onverwachte verrassingen.
Ook in dit deel worden taboes doorbroken en zoekt ze het randje op qua jeugdcriminaliteit, geloof en homohaat, wat ze op een realistische manier door het verhaal heen weet te verweven. Helaas is dit niet enkel iets wat in verhalen gebeurd maar ook aan de orde van alle dag is en de bittere waarheid voor velen. Samen met andere schrijnende emoties zoals ouderdom, het naderende afscheid, de leegte, het loslaten en de rouwverwerking, bindingsangst, verlatingsangst, verraad, het verwoestende effect van geestelijke en lichamelijke mishandelingen en vernederingen. Over familie, banden en herinneringen aan vroeger, allesverwoestende haat en een vreselijke tragedie, leven in vrijheid, gezondheid, beproevingen en veerkracht en vertrouwen, maar vooral over liefde die altijd bovenaan staat. Zo liefdevol en intens. Een prachtige afsluiter van een bijzonder tweeluik. Ik kijk nu al uit naar haar volgende werk.
Met Voor wie ik blijf heeft Anne May een bijzonder liefdesverhaal neergezet. Een prachtig en puur liefdevol, intens, emotioneel en hartverscheurend vervolg op Voor wie ik ga neergezet. Een duologie die zich eigenlijk niet in een genre hokje laat plaatsen omdat het uniek is in zijn soort, maar het dichts past bij Contemporary. Waarin Anne May de verhalen naar een hoger level tilt, taboedoorbrekend, vol diepgang en levensechte karakters, waardoor er een rauw, diep rakend, intens verhaal vol morele dilemma’s ontstaat, kies je voor jezelf of blijf je voor altijd in dienst van de ander, no matter what, omdat het nu eenmaal zo hoort? Over zelfontwikkeling en van aantrekkingskracht tot houden van, of weegt het verleden te zwaar? Vol emoties, wendingen en onverwachte verrassingen. Een prachtige afsluiter van een bijzonder tweeluik die zoals we Anne May inmiddels kennen ook nog een opening biedt voor een vervolg... Felix en Noah. Over afkomst, familie en bovenal de liefde. Snel lezen je krijgt er geen spijt van.
Voor wie ik blijf, een bijzonder liefdesverhaal. Puur, intens, emotioneel liefdevol en hartverscheurende vervolg. Prachtige afsluiter van een schitterend tweeluik. Taboedoorbrekend, vol diepgang en levensecht. Van aantrekkingskracht tot houden van of is het verleden doorslaggevend? Uniek, rauw en teder verhaal. Zullen ze de cirkel doorbreken en ware liefde bij elkaar vinden in hun eigen dimensie? Mustread!
★★★★★
Met dank aan Anne May voor het recensie-exemplaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten